Vakantie in National Park “Olympic Mountains”

Om het gevoel dat we vier maanden vakantie aan het vieren zijn in Seattle te doorbreken, zijn we vorige week echt op vakantie geweest. Zaterdagochtend (30/6) met een onze volgeladen Passat naar Kingston gereden om aldaar de ferry naar Edmonds op de Kitsap Peninsula te pakken. Dat waren helaas meer mensen van plan en moesten we een uurtje wachten. Na een leuke overtocht, veel eilanden – een paar kwallen en helaas geen walvissen of orka’s, volgde een autorit van 2 uur naar Port Angeles. Alwaar we bij het visitor centre de nodige maps en info hebben ingeslagen. De eerste camping was al direct in het National Park, wat betekent dat de voorzieningen marginaal zijn (wc’s en stromend koud water). Maar dit is wel echt kamperen.... erg royale plekken (buren, voor zover ze er zijn minimaal 10 meter bij je vandaan), met standaard een picknick tafel en een BBQ/kampvuur. Echt geweldig! Na een vlotte installatie van de tent (wat wil je met de hulp van twee jonge experts!), was er nog tijd over om alvast een kijkje te nemen op Hurricane Ridge, alwaar het uitzicht op de echte Olympic Mountains al erg indrukwekkend is, zelfs als er de nodige bewolking is. ’s Avonds, na een geslaagde BBQ zijn we naar het praatje van de Park Ranger wezen luisteren. De beste man had een dia-show (nee geen powerpoint presentatie) paraat, helaas raakte hij zelf de draad van het verhaal kwijt, het was dan ook pas de eerste keer dat hij deze presentatie over de levenscyclus van bomen in dit gebied deed.

De 2de dag zijn we vanaf Hurricane Ridge naar Hurricane Hill (+1725 m.) gelopen, een erg mooie trail van 2,5 kilometer met hoogteverschil van +210 meter. Myrthe heeft het hele stuk (na de nodige aanmoedigingen en afleidingsmanoevres) zelf gelopen. Aimee prefereerde het uitzicht vanaf Marco’s schouders. Onderweg zagen we naast veel bloeiende plantjes ook diverse dieren, o.a., Roosevelt elks (herten), chipmunks (grond-eekhoorns) en de Olympic marmots (grote marmotten). Aan de vorm van de bomen was goed te zien waar de naam Hurricane Ridge vandaan kwam: door de straffe wind groeiden vele bomen erg schuin en assymetrisch. Bovenop Hurricane Hill was het uitzicht echt schitterend; naar het noorden was Vancouver Island goed zichtbaar en naar het zuiden was Mount Olympic en Blue Glacier mooi te onderscheiden. Echt gigabergtoppen met sneeuw. Na een heus sneeuwballengevecht en een paar lekkere “koetjes-repen” namen we afscheid van het uitzicht en zijn we teruggelopen naar Hurricane Ridge. Na een heerlijk welverdiend frietje was het tijd om te verkassen naar de volgende camping bij Lake Crescent. Dit was wederom een basic one, maar nu met muggen! De insect-repellent werkte meestal goed, maar de meest warmbloedige onder ons zat toch behoorlijk onder de bulten! (Rara wie was dit?) Het stoken van een kampvuur ging nog niet vanzelf maar met wat extra sprokkelhout werd het toch nog gezellig. Is echt leuk om zo te kamperen; stikdonker en (nou, echt bijna) muisstil en dan een knetterend kampvuurtje aan.

De volgende dag zijn we naar Marymere Falls gelopen, een mooie trail door het temporate rainforest. Zoals de naam al doet vermoeden, wordt de samenstelling van dit forest bepaald door de overvloedige regenval. Hierdoor zijn de bomen superlang en groeien er vele varens en zit er veel mos aan de bomen. De bomen wortelen echter niet diep en tijdens een flinke storm (bijv. afgelopen december) vallen ze dan ook bij bosjes om en vormen daarmee weer een voedingsbodem voor andere bomen en planten.
Onze volgende stop en derde camping was vlak bij de kust in La Push. Hier was warm water en konden we weer eens douchen! Deze plek was een goede uitvalsbasis voor een bezoek aan de “Wild Coast” en voor het meer landinwaarts gelegen Hoh Rain Forest. De wandeling over de Rialto Beach begon winderig en bewolkt maar voordat we “The Hole in the Wall” bereikt hadden, was de zon al tevoorschijn gekomen en konden de fleeces uit. Doordat het eb was, was het strand erg groot en konden we vele zeesterren, annemonen, mosselen en andere zeediertjes zien. Met name de ‘klonten zeesterren’ waren erg apart! ’s Middags nog een korte wandeling gemaakt door het regenwoud naar Second Beach. Dit bleek onverwachts een prachtig en heerlijk strand te zijn. Ook hier moesten we eerst over al het aangespoelde hout heen klimmen voordat we het strand op konden. Helaas was het water in de Pacific Ocean toch echt te koud om er in te zwemmen, maar met zandkastelen bouwen en frisbeeen hebben we ons ook goed vermaakt!

Op de nationale feestdag, 4th of July, zijn we eerst naar het Hoh Rain Forest geweest. Eigenlijk is het gehele park een regenwoud, maar hier zijn de bomen nog hoger en met nog meer mos bedekt dan elders. Alhoewel wij de andere wandelingen minstens zo mooi vonden, cq. een regenwoudkarakter vonden hebben was het toch een leuke wandeling. Wel een gekke gewaarwording om met behoorlijke hitte in een regenwoud te lopen. Maar het weer gaf ons wel de mogelijkheid om ’ s avonds op het strand te ‘dineren’... met hotdogs, fruit en andere lekkernijen. Na dit heerlijke eten hebben we in La Push op het strand het traditionele vuurwerk aanschouwd. Het was ons niet duidelijk hoe laat er officieel met vuurwerk begonnen zou worden (het knalde al de hele dag), maar zeker nadat de duisternis was ingevallen, was het vuurwerk erg de moeite waard.

De laatste kampeerplek van onze vakantie was aan Lake Quinault, nu weer een basic camping (Willaby). Maar we hadden een erg leuke plek, met een trapje omlaag naar een soort plateautje met een erg mooi uitzicht over het meer, alwaar dus alleen ons tentje stond! Het meer Quinault wordt gevoed door smeltwater van de gletsjers in de Olympic Mountains en was iets minder koud dan de Pacific en hier moest dan ook gezwommen worden. ’s Middags nog naar de cascade falls gewandeld en de grootste Sitka Spruce gezien. Dit gebied staat bekend om de vele grootste regenwoudbomen van de wereld of van Amerika. En dat zijn echt geen kleintjes, nee! ’s Avonds weer kampvuur en BBQ’en, inclusief maiskolven, gepofte aardappels en marsh mallows, erg lekker!

En ja, toen was toch echt de laatste dag van deze vakantie van ‘natuurgeweld’ aangebroken. We dachten via het idyllisch klinkende Ocean Shores terug naar huis te rijden.... Nou, dat pakte iets anders uit....het uitzicht was ongeveer 10 meter, zo bewolkt was het daar... we moesten toch echt een behoorlijk eind het strand oprijden om de zee te ontdekken! Ongelovelijk, maar iedereen rijdt hier met de auto het strand op, parkeert deze en heeft een ‘heerlijk’ dagje strand. Je moet je voorstellen dat er een soort 2-baans weg is op het strand en iedereen rijdt daar gewoon wat rond. Er is zelfs een brommerverhuurbedrijfje die behoorlijk wat verdient aan mensen die effe op en neer willen crossen over het strand. Awel, heel apart. Na een potje frisbee en een goede lunch weer in de auto gestapt en richting Seattle gereden.

Echt een erg leuke, afwisselende vakantie met mooie natuur! Een aanrader voor iedereen die hier een keer in de buurt komt! Want ook al hebben wij voornamelijk de kortere wandelingen van 4 tot 5 kilometer gedaan, je kunt echt mooie dingen zien en een goed beeld krijgen van het afwisselend natuurgebied Olympic Mountains.

Tot de volgende keer!
AMMA