A slice of Seattle

Het afvinken van ons rijtje van Seattle activiteiten en must-do’s gaat goed! Afgelopen weekend rondgestruind in Seattle downtown en jawel, we kwamen in een heuse Amerikaanse gayparade terecht. Naar ons idee minder extravagant dan in Nederland/Europa; een handje vol travestieten en een paar strakke mannen met ‘weinig om het lijf’, maar des te meer gericht op acceptatie van homo’s. Er liepen nl. veel medewerkers van bekende bedrijven mee (Microsoft, Macy’s, gemeentelijke diensten, Starbucks), politici en belangenverenigingen van gezinnen met homo-ouders, veel sportverenigingen en zelfs kerken.

We waren eigenlijk op weg naar de nieuwe bibliotheek van Seattle. Die is ontworpen door de Nederlandse architect Rem Koolhaas. Een enorm glazen gebouw, van binnen erg mooi en ruimtelijk vormgegeven en goed gebruik gemaakt van lichtinval en kleuren. Er is zelfs een hele rode verdieping; dat geeft wel een heel aparte sfeer. Omdat wij de sfeer in de bieb niet helemaal wilden verpesten met onze twee rennende schreeuwlelijkjes zijn we hier niet al te lang gebleven en zijn we doorgelopen naar Pioneer Square; het oudste stukje van Seattle met nog een aantal mooie (stenen) gebouwen.

Verder vermaken wij ons door de weeks ook goed. Marco vertrekt elke dag rond 8 uur per fiets naar zijn werk. Hij fietst over het bekendste (tevens lange en mooie) fietspad dat er in Seattle is, de Burke Gilman trail. Op zijn werk vermaakt hij zich goed: Veel discussiebijeenkomsten/seminars/symposia met vaak goede sprekers van wereldformaat (voor insiders: Brad Efron, Scott Zeger, Lon Cardon, etc.). Daarnaast was er de afgelopen 3 weken het Summer Institute for Statistical Genetics (afgekort tot SISG), geleid door Bruce Weir en omvatte 21 modules die elk 2.5 dag duren. Marco heeft de modules over “Analysis of functional genomics and proteomics data” (de vertaling van genetische informatie op DNA nivo naar regulatie van aanwezigheid/hoeveelheid eiwitten in bepaalde cellen op bepaalde momenten) en “Molecular Phylogenetics” (verwantschapsstambomen van soorten op basis van DNA informatie) gevolgd en daarnaast nog gesocialized met instructeurs van andere modules (onder het genot van lunch of drankje tijdens de ‘happy hours’). De werkplek op Padelford Hall bevalt ook nog steeds erg goed, zeker met helder weer is het uitzicht super: Mount Rainier is toch van een andere categorie dan de Wageningse Berg!
Naast zijn werk werpt Marco zich ook vol overgave op zijn nieuwe hobby; pizza bakken! De deegbodems vliegen ons hier om de oren en de pizza’s smaken overheerlijk!

De meiden en ik vermaken ons thuis. Wij zijn aan het knutselen (of wat huishoudelijke noodzakelijke activiteiten aan het uitvoeren), muffins bakken, winkelen in de mall, de website bijhouden, skypen met familie en vrienden uit Nederland, spelen met de Koreaanse buurmeisjes en als het mooi weer is, naar het strand. Naast dit vakantie vieren hebben we gelukkig ook nog andere bezigheden. M&A gaan 2 keer per week een ochtend naar het kinderdagverblijf (de Amerikaanse Pipeloi), waar ze zich erg goed vermaken. Hier kunnen ze lekker spelen en knutselen met andere kinderen, ze leren een beetje engels en wat Amerikaanse gewoontes. Goed om te zien dat ze allebei hun eigen gang gaan en eigen vriendjes zoeken. En het is toch ook altijd weer fijn als ze hard gillend naar je toe komen rennen als je ze komt ophalen. De ochtenden dat M&A op Pipeloi zijn heb ik even wat ‘vrije’ tijd. Veelal ben ik aan het internetten om wat te weten te komen van volkshuisvesting hier in Seattle. Ik heb inmiddels drie dates gehad; met een architecte, een medewerkster van de local authorities en de manager van een seniorencomplex. De eerste twee zijn betrokken geweest bij een groot herstructureringsproject Rainier Vista in Seattle-zuid, alwaar ook het seniorencomplex staat. Afgelopen week had ik een afspraak in Rainier Vista en heb ik zowel in het seniorencomplex als in de wijk een rondleiding gekregen.

Leuk van het seniorencomplex was de grote belangstelling om te tuinieren; ze hadden daar plantenbakken staan die bewoners zelf mogen beplanten en hier is een wachtlijst voor! Er wonen hier veel aziaten, 90% is niet van Amerikaans origine, dus dat vraagt nogal wat flexibliteit en communicatievermogen van de medewerkers (sommige bewoners spreken heel beperkt engels). Opvallend vond ik ook dat de manager eigenlijk alles zelf doet; van intake-huurcontracten afsluiten tot het beleidsmatige werk. In dit project is nog wel minder het idee van zo lang mogelijk zelfstandig wonen gerealiseerd. Er zijn geen aanvullende voorzieningen gecreerd of afspraken gemaakt met het dagactiviteitencentrum onder /naast het seniorencomplex over eventuele achtervang.

Ik hoop nog een afspraak te maken met de opbouwwerkster van Rainier Vista, wat ik begrijp heeft zij wonderen verricht om weer sociale structuur in de geheel nieuwe wijk te krijgen.

Oftewel, naast alle weekendjes weg vermaken wij ons door de weeks ook heel goed. Wij realiseren ons dat de tijd erg snel gaat, wij zijn al over de helft. En ook al is het idee om straks iedereen weer te zien en te spreken erg aantrekkelijk, het betekent ook het einde van ons avontuur hier en dat vinden we ook erg jammer. Maar zo ver is het nog niet, we hebben nog een paar weekjes en daar gaan we nog volop van genieten!

Groeten en tot de volgende keer (we gaan nu een weekje naar het National Park “The Olympic Mountains”)!